Vakantie Curacao

Oei, 2 maanden geleden alweer dat ik iets schrijf. Was het al eerder van plan, maar ja, om eerlijk te zijn; het caribsiche leventje maakt je ook wat lui..;) Maar ga er maar voor zitten, dit wordt een lang verhaal...

Want ik wil graag nog wat schrijven over onze vakantie, want die was helemaal te gek. 20 juli vertrokken we, eerst met het vliegtuigje naar Sint Maarten, want vanaf Sint Eustatius kun je verder eigenlijk nergens naartoe vliegen. We zouden een uurtje hebebn om over te stappen, dus gelukkig vlogen we op tijd. Aangekomen op Sint Maarten, werden we, samen met nog wat andere reizigers, al opgewacht door het personeel en konden we zo gelijk vlot doorlopen naar het volgende vliegtuig, richting Curacao. We voelden ons helemaal een beetje VIP's haha. Het vliegtuig was al aardig gevuld, dus we konden ook gelijk vertrekken.

Gordel om, richting landinsgsbaan...en daar verminderde het vliegtuig opeens vaart; de piloot meldde dat er een technische storing was, met het communciatiemiddel, dus we zouden even terug taxien naar het vliegveld om het daar te laten fixen. Prima, beetje jammer, maar hee, je wil wel dat alels werkt in de lucht natuurlijk. Terug bij het vleigveld, duurder het toch iets langer en werd het ook toch wel wat warm in het vliegtuig, dus we werden verzocht om naar de vertrekhal terug te gaan en het daar af te wachten. Uur later kregen we de oproep dat het wer werkte, dus yes we konden weer terug aan boord. Eenmaal terug aan boord, moesten we weer even wachten, want wat bleek; het werkte wel, maar nu weer niet. Dus na een tidjje mochten we voor de tweede keer weer uit het vliegtuig stappen en terug naar de vertrekhal. En daar ging het wachten weer verder, wat duurde dat lang, uur na uur, weinig infromatie, behalve dat het nog steeds niet maakt was. Op een gegeven moment kregen we vouchers om wat eten te halen, aangezien we al vanaf 08.30 aan het wachten waren en het nu 13.00 was. Op het moment dat we wat eten aan het halen waren, hoorde we daar de stem door de intercom; de vluhct naar Curacao is geannuleerd. Wat? Dat was even balen zeg, vooral omdat we ook niet wisten wanneer we dan wel zouden vliegen en wat we tot die tijd moesten doen. Gelukkig was er iemand van de maatschappij aanwezig, die ons goed infromeerde en ons wist gerust te stellen. Alhoewel hij ons eerst vertelde, dat er niets vergoedt zou worden als de vlucht zou worden geannuleerd, kwam hij daar gelukkig nu wel op terug. Na weer een paar uur wachten, werd ons nameijk verteld, dat we onz ekoffers konden ophalen en ons bij een balie moesten melden voor vouchers voor een taxi en hotel. Tegen 17.00 werden we dan uiteindelijk met een taxi naar een hotel gebracht, waar we 's avonds ook wat konden eten. Vrij snel daarna gingen wij naar bed, want we waren gesloopt. Jeffrey was om eerlijk te zijn opvallend veel aan het balen, is namelijk niets voor hem. Als er iets is, ben ik diegene die het meeste baalt en zeurt, Jeffery is juist diegene die het positief blijft bekijken. Maar deze keer was ik juist diegen die zei; ' joh het maakt niet uit, we hebben nog steeds bijna 3 weken op Curacao, en 1 of 2 daagjes op Sint Maarten is ook wel aardig'. Later bleek er een reden voor Jeffrey's gedrag te zijn, komt later!

De volgende ochtend had ik gelukkig bericht van Winair (vliegtuigmaatschappij), we zouden die middag gaan vliegen! Jeffrey blij en opgelucht ook. We konden wel in alle rust nog ontbijten en de dag besteden, want we zouden rond 17.00 gaan vliegen. Ondertussen kletsten we ook met andere reizgers, die in hetzelfde schuitje zaten. We verbleven die dag maar aan het Maho strand, het bekende strand, tegen het vleigveld aan. Daar konden we lekker zwemmen en ondertussen veel vliegtuigen vlak boven ons hoofd zien gaan landen, blijft gaaf!

En toen gelukkig, werd het tijd om om te kleden en naar het vliegveld te gaan, met nog wel de stille gedachte, ' als we maar wel echt gaan vliegen'. En ja hoor, we gingen, Curacao, here we come! Aangekomen op Curacao, klonken daar al de caribische deuntjes en Jeffrey was ook weer helemaal blij, zo blij dat hij ons helemaal ging filmen, terwijl we naar de aankomsthal liepen, we hadden er zin in!

En toen...

Nietsvermoedend liep ik met de koffer en de meiden voorop naar de vertrekhal, al dansend op de muziek, toen ik daar ineens helemaal dicht sloeg: ' zie ik dat nou goed?' Ik zag gewoon mn moeder en mn vader daar staan! Ik krijg weer tranen in mijn ogen terwijl ik dit typ.. Hoe dan? Hoe kan dit? In een flits van een seconde twijfelde ik zelfs of we wel op Curacao waren. Ik kon het gewoon niet bevatten. Dit had ik nooit verwacht. Zo'n verassing had ik nog nooit gehad. De meiden vlogen naar ze toe en ook ik liep al huilend, verbaasd en vol ongeloof mn ouders in de armen. En toen kwam natuurlijk ook de aap uit de mouw: Jeffrey wist van dit alles en baalde natuurlijk als een stekker dat onze tijd samen met mn ouders werd ingekort met 1,5 dag. Alles viel op z'n plek. 

Na heel wat tranen, geluk en ongeloof hebben we een aantal heerlijke dagen met elkaar gehad. In de ochtend gelijk naar opa en oma toe, laat opblijven, geen tijd te verspillen, alles met elkaar doen! Wat was het heerlijk en gezellig en zo fijn dat de meiden weer tijd konden doorbrengen met opa en oma. Zo zat Luna aan de smoothie lekker te kletsen en the chillen met oma, en lag Isabel uren in het zwembad met opa te kletsen, grappen te maken en ijsjes te halen. We zijn lekker uit eten geweest (op een plekje waar we 13 jaar geleden ook al waren, toen we op Curacao waren met ze) en hebben verder niet veel meer gedaan dan gewoon genieten met elkaar. 

Het afscheid was natuurlijk even minder leuk, maar hoorde er ook weer bij. Na deze goede start, hebben we met zn 4tjes nog een verdere top vakantie gehad. Heel anders dan op Statia, veel meer dingen te doen, veel meer eettentjes en uberhauopt koffietentjes. Ook veel drukker, veel nederlanders en langere reistijden. Vond ik het 13 jaar geleden (Jeffrey en ik woonden toen op Curacao) een klein eiland, vodn ik het nu echt groot en ook echt wel veranderd. Lekkere strandjes, gezellige restaurantjes, mooie wandelingen, entertainment voor de kinderen, het was er allemaal. En ons huisje had een eigen zwembadje, dus dat was ook heerlijk. Zie een paar van de vele foto's maar. Zo vond Luna het weer heerlijk om te shoppen, te spelen in een jumpcity en naar de bioscoop gaan. Isabel vond jumpcity natuurlijk ook geweldig, net als de vele soorten snoepjes die te koop waren en te plonsen natuurlijk. Ook het bezoek aan het kindermuseum vonden de meiden erg leuk. Jeffrey haalde ondertussen even z'n Padi en heeft een aantal mooie duiken gemaakt. 

We hebben uiteindelijk ontzettend veel gedaan en gezien en veel het eiland over gereden. Leuk om alles weer terug te zien. Ook hadden we nog even een stop gemaakt bij mijn oude werk, het revalidatiecentrum, en daar werd ik enorm liefdevol ontvangen en waren ze erg verrrast door mijn bezoek.

Na nog eens een bezoek aan Punda en aan de mooie pondjesbrug, brak daar onze laatste vakantiedag aan, die we op het strand spendeerden.

Het was echt een fantastische vakantie. Wat toch een geluk dat we hier wonen en we dit ' zo even' kunnen doen. 

Nu zijn we weer in het 'ritme' van Statia, ben ik weer aan het werk en zijn de meiden aan hun 1e schoolweek begonnen. Luna groep 7 en Isabel groep 4 (whaaa, tijd gaat hard!!) en zal Jeffrey volgende week starten als gymdocent. De meiden binnekort jarig, dus dat wordt leuk. De kadootjes hebben we al gekocht op Curacao en meegesmokkeld hierheen, de meiden hebben geen idee! We gaan er weer een mooi feestje van maken, misschien wel een klein feestje, maar het vieren zullen we! Zoals we het leven ook vieren!